امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۸۷: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی سزد که نو کند اکنون لباس دلجویی چه آبروست که حسن از رخ تو می بارد به وقت صبح که روی چو ماه می شویی جز از تو روی کسی را نکو نمی بینم که دیگری نبود خود بدین نکورویی به عشوه عیش مرا تلخ می کنی هر روز مکن که خود شودت همچنین به بدخویی فتاده ام به درت خان و مان رها کرده رها کن، از من بی خان و مان چه می جویی؟ اگر به پیش تو ازبنده گر بدی گوید بدو بگو که تو، باری نکو نمی گویی بیا تو در بر خسرو، ببر غم از دل او به شادی دل آن کس که در بر اویی امیر خسرو دهلوی