امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵۳: باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی؟ کز برای دل دیوانه ما می آیی می کشد هجر و ره آمدنت می طلبم چیست فرمان تو، جانا، به کجا می آیی؟ گر ز جا می روی از خویش نباشد عجبی عجب این است که چون باز به جا می آیی ای خوش آن کشته که شد در ته شمشیر و بزیست که در آن دم تو به نظاره ما می آیی سوزت، ای عشق، همه خرمن جانها سوزد شرم ناید که بر این برگ گیا می آیی زندگانیت نمی سازد دانم، خسرو آخر این کوی فلان است که تا می آیی! امیر خسرو دهلوی