امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۳۹: هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی چند کافر کیش باشی، چند بی دینی کنی؟ صورت چین نایدت از هیچ رویی در نظر با چنان رو گر نظر در صورت چینی کنی آینه کو تا ببینی و ببوسی لعل خویش وز دهان خویشتن هر دم شکرچینی کنی گر به روی زهره گردون کنی دندان سفید بر شرف جای مهت گویی که پروینی کنی آینه بینی و پس گویی که من خود بین نیم چون ببینی آینه، ناچار خودبینی کنی گویی اندر گیسوی مشکین من مسکین شوی گر همان سودا نبینی، بر که مسکینی کنی مست حسنی و ز خوی بد تویی نقل ترش جان خسرو هست، اگر رغبت به شیرینی کنی امیر خسرو دهلوی