امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰۲: شتربانا، دمی محمل میارای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شتربانا، دمی محمل میارای رها کن تا ببوسم ناقه را پای نهادند آشنایان بار بر دل دلم رفته ست و بارش ماند بر جای روان شد محمل و جانم به دنبال جرس می نالد و من می کنم وای ندیدم ره چو غایب شد ز چشمم غبار بختیان دشت پیمای تو، ای کت بر شتر آب حیات است به وادی تشنه می میرم، ببخشای بیابان پیش چشمم گشت تاریک مه محمل نشینم، پرده بگشای دلم چون همرهش شد گویش، ای باد که جان هم می رسد، تعجیل منمای خوشی بر مردنم آخر نیارم بدین دوری همم منزل مفرمای رسید آن ماه چون خسرو به منزل تو ره می بین و رو بر خاک می سای امیر خسرو دهلوی