امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵۶: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده گل رخش ز خمار شراب پژمرده شدند خوبان پژمرده زان جمال چنانک شود شکوفه تر ز آفتاب پژمرده در آفتاب مرو ماه من که نآرد تاب رخت که می شود از ماهتاب پژمرده ببردی آب، همه گلرخان دو تا گشتند چو آن گلی که کشندش گلاب پژمرده بدید نرگس بستان به خواب چشم ترا شد از تحیر آن هم به خواب پژمرده مرا بگیر چو گل لعل بر رخ از دم سرد که تو به توست همه خون ناب پژمرده وصال خواست ز تو خسرو و جوانی یافت که گشت غنچه دل زان جواب پژمرده امیر خسرو دهلوی