امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۵۷۴: ای تیغ بر کشیده چو مردم کشندگان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای تیغ بر کشیده چو مردم کشندگان زنجیر تو به گردن گردن کشندگان از رفتن تو مرده شود زنده زیر خاک جانا، مرو که باز بمردند زندگان چون تو یکی نیافت اگر آب چشم من هر چند گشت گرد جهان چون دوندگان هر بامداد بر سر راهت روم به درد پرسم حکایتت همه روز از روندگان من دانم و کسی که چو من طالب کسی است کعبه چه آگهست ز پای دوندگان بادی ست کآتش من از آن بیش می شود چندین که می دمند به گوشم دمندگان صبر و قرار جستم و دل گفت «صبر کن » تا بر پریده اند ز دام این پرندگان بیچاره خسروم پی خوبان به جان رسید یارب، خلاص بخش مرا زین کشندگان امیر خسرو دهلوی