امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶۸: ای دل، از آنها که رفت، گر بتوانی مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دل، از آنها که رفت، گر بتوانی مکن یاد جوانی بلاست بیش تو دانی مکن قسم خود، ای جان، ز تن جمله گرفتی، کنون خانه تو دیگر است خیز و گرانی مکن ای لب و چشمت بلا غمزه پنهان مزن تیغ بزن آشکار، داغ نهانی مکن چند خرامان روی، وه که بترس از خدا غارت پیران راه بین و جوانی مکن هر چند بخواهی ز جور بر سر افتادگان می بتوانی، ولیک گر بتوانی مکن حسن چو میدان دهد، گوی ز سرها متاب رخش بقا سرکش است، سست عنانی مکن اهل دل ار پیش ازین کشته خوبان شدند باقی ازان تواند، دل نگرانی مکن نرم تری زن گره برسر ابروی ناز حال دلم دیده ای، سخت کمانی مکن حسن تو عالم گرفت، خورده ز خسرو مگیر مرغ سلیمان بس است، مرغ زبانی مکن امیر خسرو دهلوی