امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷۴: دوش می رفت و آه می کردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش می رفت و آه می کردم در پی او نگاه می کردم هر دم از خون دیده در پی او قاصدی رو به راه می کردم شب همه شب ز دود سینه خویش سرمه در چشم ماه می کردم ناوک غمزه در دلم می زد من دلخسته آه می کردم خون دل تا به روز می خوردم ناله تا صبحگاه می کردم گریه می کردم و به حالت خویش خنده هم گاه گاه می کردم آفتابی به صبح باز آمد کانتظارش نگاه می کردم یافتم عاقبت مهی کاو را طلبش سال و ماه می کردم آه اگر باز پس نمی آید عالمی را سیاه می کردم گر چه تقصیر ما ز حد بگذشت کرمش عذر خواه می کردم بعد از این وقت توبه شد، خسرو پیش از این گر گناه می کردم امیر خسرو دهلوی