امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸۲: توبه دیرینه را می بشکنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توبه دیرینه را می بشکنم ساقیا، در ده شراب روشنم ساقیم، گر چون تو بت رویی بود توبه چبود، مهر ایمان بشکنم وقتی آید عاشق از مستی خویش آنکه زان می مست میرد، آن منم دامنم از گریه خون آلود چیست؟ من که با یوسف، به یک پیراهنم پرسیم «کاندر چه حالی، بازگوی؟» اینک از اقبال تو جان می کنم هر نفس آهی کشم، وز روز بد روزگار خویش را آتش زنم زندگی و مردن من چون ز تست تهمت جان چیست، باری بر تنم؟ بار عشقت بس پذیرم منتی بار سر گر کم کنی از گردنم گفت خسرو سوزشی دارد، از آنک بلبل دامم، نه مرغ گلشنم امیر خسرو دهلوی