امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۵۱: ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم این که پیش تو پس است، از همه رو نیز پسیم بهر یک سجده به راه تو سراسر عشقیم بهر یک بوسه به پای تو لبالب هوسیم دیگران را چه کنی گرد رخ خویش سپند کز پی سوختنی هم من و دل هر دو بسیم گر نوازند رقیبان تو ما را، خاکیم ور بسوزند، بسوزیم که خاشاک و خسیم ما که باشیم که ما را سگ خود نام نهی؟ این سخن با دگری گوی که ما هیچ کسیم! در میان هیچ نه و خشک زبانی به دهان عالمی کرده پر آواز تو گویی جرسیم عذر تقصیر نخواهیم که از خدمت رفت گر خدا خواسته باشد که به خدمت برسیم به یکی جرعه می باز خر از خود ما را که به بازار فنا در گرو یک نفسیم تو همایی به کرم سایه فکن بر خسرو که ز ناچیزی چون سایه پر مگسیم امیر خسرو دهلوی