امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۴: لبالب کن قدح ساقی که مستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لبالب کن قدح ساقی که مستم به می ده جملگی اسباب هستم مرا کن سرخ رو از جرعه خویش چه میرانی که پیشت خاک بستم؟ اگر اصحاب عشرت می پرستند بیا ساقی که من ساقی پرستم مرا گویند، در مستی چه دیدی؟ که می گویی دل اندر باده بستم تعالی الله، ازین بهتر چه باشد؟ که از ننگ وجود خود برستم حد مستی من، ای تیغ، زن، زانک نه من از می، ز روی خوب مستم مرا گویی که از کی باز مستی؟ از آن روزی که با خسرو نشستم امیر خسرو دهلوی