امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۹: صافی مده، ای دوست که ما درد کشانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صافی مده، ای دوست که ما درد کشانیم نی رند تمامیم کزین رند و شانیم این کاسه سر بهر چه داریم به عزت؟ گر در صف مستانش سبویی نکشانیم هر چند که در کیسه نداریم پشیزی در همت ما بین تو که جمشید و شانیم کو ساقی نوخیز که بالای دو دیده چندان که دو ابرو بنشاند بنشانیم پیش آر می، ای ساقی خونریز که پیشت از لب بخوریم و زمژه باز فشانیم گر زنده نداریم شبی پیش تو، گر زانک خود را به سر کوی تو یک شب بکشانیم خون خوردنم، ای مست جوانی، چو ندانی دانی چو ترا شربت خسرو بچشانیم امیر خسرو دهلوی