امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۱: چمن چون بوی تو آرد، به بویت در چمن میرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چمن چون بوی تو آرد، به بویت در چمن میرم به یاد قد تو در سایه سرو سمن میرم زیم از تو، بمیرم هم ز تو فارغ ز جان و تن نیم چون دیگران کز جان زیم یا خود ز تن میرم خوش آن وقتی که تو از ناز سویم بنگری و من به زاری کشته، انگشت او فگنده در دهن میرم شدم رسوا درون شهر، در صحرا روم، اکنون که رسواتر شوم، گر در میان مرد و زن میرم بخور جمله تنم، ای زاغ، جز دیده که دید او را که بیرون اوفتم، در عرصه زاغ و زغن میرم مرا پیراهن صد چاک پر خونست از آن یوسف همین آرایش گورم کنید آن دم که من میرم سخن بر بستی از خسرو مگر چشمت فرود آمد کرم کن یک سخن، جانا، که تا زان یک سخن میرم امیر خسرو دهلوی