انوری ابیوردی
غزلیات
غزل شماره ۲۲۶: تا نپنداری که دستان میکنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نپنداری که دستان می کنم اینکه از دست تو افغان می کنم کارم از هجران به جان آورده ای جان خوشست این ناخوشی زان می کنم دوستی گویی نه از دل می کنی راست می گویی که از جان می کنم نفی تهمت را اگر دشوار عشق پیش هرکس بر دل آسان می کنم بی لب و دندان شیرین تو صبر از بن سی و دو دندان می کنم بر من از خورشید هم پیداترست کان به گل خورشید پنهان می کنم دامن از من درمکش تا هر دمت رشوتی نو در گریبان می کنم زر ندارم لیکن از دریای طبع هر زمانت گوهرافشان می کنم اهل شو در عشق تا چون انوریت جلوهٔ اهل خراسان می کنم انوری ابیوردی