انوری ابیوردی
غزلیات
غزل شماره ۲۴: معشوقه به رنگ روزگارست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
معشوقه به رنگ روزگارست با گردش روزگار یارست برگشت چو روزگار و آن نیز نوعی ز جفای روزگارست بس بوالعجب و بهانه جویست بس کینه کش و ستیزه کارست این محتشمیست با بزرگی گر محتشم و بزرگوارست بوسی ندهد مگر به جانی آری همه خمر با خمارست در باغ زمانه هیچ گل نیست وان نیز که هست جفت خارست ای دل منه از میان برون پای هر چند که یار بر کنارست امید مبر کز آنچه مردم نومیدترست امیدوارست هر چند شمار کار فردا کاریست که آن نه در شمارست بتوان دانست هر شب از عمر آبستن صد هزار کارست انوری ابیوردی