انوری ابیوردی
غزلیات
غزل شماره ۷: از دور بدیدم آن پری را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از دور بدیدم آن پری را آن رشک بتان آزری را در مغرب زلف عرض داده صد قافله ماه و مشتری را بر گوشهٔ عارض چو کافور برهم زده زلف عنبری را جزعش به کرشمه درنوشته صد تختهٔ تازه کافری را لعلش به ستیزه در نموده صد معجزهٔ پیمبری را تیر مژه بر کمان ابرو برکرده عتاب و داوری را بر دامن هجر و وصل بسته بدبختی و نیک اختری را ترسان ترسان به طنز گفتم آن مایهٔ حسن و دلبری را کز بهر خدای را کرایی؟ گفتا به خدا که انوری را انوری ابیوردی