امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۶: خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل عالم بیخودی خوش است خاصه که در هوای گل نافه گشای بوستان سکه به نام گل زده خطبه بلبلان همه نیست مگر ثنای گل تاج مرصع آورد شاخ ز هر شکوفه ای تحت زمردین زند بخت به زیر پای گل ابر دو اسبه می رود بهر نظاره چمن سرو پیاده می شود پیش در سرای گل حیف بود که ماه و گل خوانمت از سر هوس ای تو به از هزار مه چند بود بقای گل مستی ما به بوی تو بهر خدا چه جای می شادی من به روی تو، بی تو جهان چه جای گل امیر خسرو دهلوی