امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۰: گه گه نظری باز مدار از من درویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گه گه نظری باز مدار از من درویش چون منعم بخشنده به در یوزه درویش ما را دل صد پاره و لعلت نمک آلود مشمار که تا روز اجل به شود این ریش حسن تو فزون باد و جفای تو فزون تر تا درد دل خسته من کم نشود بیش جانا، مکش اکنونم ازان شیوه که دانی کان صبر نمانده ست که می کردم ازین پیش خوش باش که آن غمزه خون ریز تو ما را چندان نگزارد که گشایی تو سر کیش ایمن ز خیال تو نیم با همه پرسش قصاب نه از مهر کند تربیت میش ساقی منگر توبه، قدح بر سر من ریز تا غرقه شود این خرد مصلحت اندیش ایمان من اندر شکن زلف بتان شد کافر کندم دل که اگر گردم ازین کیش ای آن که زنی طعنه به خسرو ز پی عشق تو فارغی از درد که من خوردم ازین نیش امیر خسرو دهلوی