امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۷: زلف تو هر موی و بادی در سرش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف تو هر موی و بادی در سرش لعل تو هر گنج و خوبی بر درش هست رویت شعله آتش، ولی شسته اند از هفت آب کوثرش من نگردم گرد آن چشمه، ولی باد پیچیده ست بر نیلوفرش خانه ای کانجا تویی پرده مبند کافتاب اندر نیاید از درش چشم من در سبزه خط تو یافت چشمه ای کز خضر جست اسکندرش ز آب میرد آتش و روشن تر است آتشین رویی که خوی دارد برش آن ز ره کز زلف در بر کرده ای آه خسرو بس بود پیکان گرش امیر خسرو دهلوی