امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۴: نام سرچشمه حیوان چه بری با دهنش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نام سرچشمه حیوان چه بری با دهنش؟ سخن قند، مگو با لب شکر شکنش گر زند با دهنش پسته ز بی مغزی لاف هر که بیند شکند با لب و دندان دهنش ای صبا، گوی ز من غنچه تر دامن را چیست آن غنچه که پنهان شده در پیرهنش؟ دوش جستم ز دهانش خبر آب حیات گفت، باید طلبید از لب شیرین منش گر شود در غم تو چهره عاشق کاهی باز گلگون کند از خون دل خویشتنش زلف کج طبع تو هندوی بلاانگیز است چشم سرمست تو ترکی ست که یغماست فنش روز و شب وصف رخ خوب تو گوید خسرو تا چه طوطی ست که از آینه باشد سخنش امیر خسرو دهلوی