امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۸: مشک تر بر مه پراگندی و شب می خوانیش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مشک تر بر مه پراگندی و شب می خوانیش برگ گل را پر شکر کردی و لب می خوانیش آفتاب نیمروزی و به خدمت کردنت می رسد خورشید، اگر در نیم شب می خوانیش هست بر خورشید پیشت نام خورشیدی خطا تو بدین نام از پی حسن ادب می خوانیش نسخه ای کز خط تست اندر دل سوزان من سحر آتش بند یا تعویذ تب می خوانیش لب رطب سازی و آنگه خسته از دندان کنی خسته از دندان من کن، گر رطب می خوانیش ماه من زلف ذنب وش را چه می گیری به دست؟ ماه کی گیرد ذنب را چون ذنب می خوانیش ناله عشاق را شور و شغب، گفتی ز چیست؟ نفخ صور است این که تو شور و شغب می خوانیش با رقیبت نیست کار و خوانیش می دانم این تا مرا سوزی ز حسرت بی سبب می خوانیش سجده کردن پیش طاق ابرویت از دوستی فرض شد بر خسرو، ار تو مستحب می خوانیش امیر خسرو دهلوی