امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۷: حد حسنت گر اهل دل بدانند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حد حسنت گر اهل دل بدانند دو عالم در ته پایت فشانند مسیح و خضر را آن روی بنمای بکش، جانا، مرا، گر زنده مانند مبین کایینه لافد از ضمیرت که می گوید دروغی راست مانند لبت را جان توان خواندن، ولیکن نمی دانم که آن خط را چه خوانند؟ مرنج، ای پاکدامن، عاشقانت اگر بر چشم تر دامن فشانند نخواهم زیست زخم عشق کاریست رقیبان را بگو تیغم نرانند مکن بر ما نصیحت ضایع، ای دوست که مستان لذت تقوی بدانند بگویش، ای صبا، گه گه پس از ما که اهل خاک خدمت می رسانند نه جایی کز گل رویت چکد خون دو چشم خسرو آنجا خون چکاند امیر خسرو دهلوی