امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۸۹۰: به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید نفیر و ناله من بر سپهر و ماه برآید نگه تو داریش از سوز جان خلق، خدایا چو او خرامد هر سو، هزار آه برآید چو چشم سرخ کنم بر رخش، ز دیده رود خون هزار آه که داد از دل سیاه برآید فتاد در زنخ او، دلا، بمیر که زلفش نه رشته ایست کز او غرقه ای ز چاه برآید ز روی خوب مراد تو می دهند، ولیکن هزار توبه کجا پیش این گناه برآید؟ شبی پگاه ترک سر ز خواب ناز برآور که آفتاب نیارد که صبحگاه برآید چنین که اختر خسرو به زیر خاک فرو شد مگر ز دولت شاه جهان پناه برآید امیر خسرو دهلوی