امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۴۶۹: بتی کو هر دمم دشنامهای شکرین بخشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بتی کو هر دمم دشنامهای شکرین بخشد به از دشنام نبود، گر نبات وانگبین بخشد به غیری گر جفا گوید برنجم، کانست حق من بتر رنجم اگر جای جفایم آفرین بخشد خوش آن دزدیده خندیدن بر این دیوانه مسکین که موری را همه ملک سلیمان زان نگین بخشد قدش خون می خورد در دل، من از وی در جگر خوردن نهالی کاین خورش یابد، ضرورت بر همین بخشد چو سنگ نازنینان گل بود بر روی مشتاقان من از دیده بریزم هر گلی کان نازنین بخشد چه باشد، گر چو می مهر مسلمانی بود در وی خدا آن نامسلمان را مگر ایمان و دین بخشد عجب بخشنده ای شد چشم خسرو بر سر کویش که خاک در کند دریوزه و در ثمین بخشد امیر خسرو دهلوی