امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۳۸۲: بهار آمد و گلهای بوستان بشکفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهار آمد و گلهای بوستان بشکفت به خوش دلی و طرب روی دوستان بشکفت بدان صفت که گل از باد نشکفد به چمن ز باده باده کشان را بهار جان بشکفت به دیده پرس که آبش چو آب در غلطید ز می چو عارض خوبان دلستان بشکفت گل از شراب بدانسان که بشکفد در جام به کوی دوست گل از خون عاشقان بشکفت بتان بترس قدم می نهند بر لاله که همچو شعله آتش به بوستان بشکفت ز بس که غنچه دم بسته از صبا دم زد درون پوست نگنجید و در زمان بشکفت چنان که گل به خوی مصطفی شکفت به خاک رخم ز سوزن خاک ره بتان بشکفت نسیم مشک جهان گیر شد، چو خسرو را ز یاد مدحت تو غنچه در دهان بشکفت امیر خسرو دهلوی