امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷: چشمت که میان خواب نازست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشمت که میان خواب نازست یا رب که چه شوخ و دلنوازست هر لحظه ز نیش غمزه تو صد رخنه به روزه و نمازست خونها همه خورد، این چه شکل است؟ دلها همه برد، این چه نازست؟ محمود به خاک شد هنوزش دل سوی کرشمه ایازست شبها غم خود به شمع گویم کو نیز ز محرمان رازست سوزنده کسیم نیست جز شمع کان سوخته سر گدازست فریاد رسی که در همه وقت بر غمزدگان در تو بازست جانا، تو به خواب شو که مستی افسانه عاشقان درازست سوز دل و آب چشم خسرو بپذیر که از سر نیازست امیر خسرو دهلوی