عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۰۶: چه مقصود ار چه بسیاری دویدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه مقصود ار چه بسیاری دویدیم که از مقصود خود بویی ندیدیم بسی زاری و دلتنگی نمودیم بسی خواری و بی برگی کشیدیم بسی در گفتگوی دوست بودیم بسی در جستجویش ره بریدیم گهی سجاده و محراب جستیم گهی رندی و قلاشی گزیدیم به هر ره کان کسی گیرد گرفتیم به هر پر کان کسی پرد پریدیم چو عشق او جهان بفروخت بر ما به جان و دل غم عشقش خریدیم مگر معشوق ما با ماست زیرا ز نور حضرت او ناپدیدیم به دست ما به جز باد هوا نیست که چون بادی به عالم بر وزیدیم درین حیرت همی بودیم عمری درین محنت به خون بر می تپیدیم کنون رفتیم و عمر ما به سر شد کنون این ره به پایان آوریدیم دریغا کز سگ کویش نشانی ندیدیم ار چه بسیاری دویدیم بسی بر بوی او بودیم و بویی به ما نرسید و ما از غم رسیدیم چو مقصودی نبود از هرچه گفتیم میان خاک تاریک آرمیدیم کنون عطار را بدرود کردیم کنون امید ازین عالم بریدیم عطار نیشابوری