عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۴۶: کجایی ساقیا می ده مدامم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کجایی ساقیا می ده مدامم که من از جان غلامت را غلامم میم در ده تهی دستم چه داری که از خون جگر پر گشت جامم چه می خواهی ز جانم ای سمن بر که من بی روی تو خسته روانم چو بر جانم زدی شمشیر عشقت تمامم کن که رندی ناتمامم گهم زاهد همی خوانند و گه رند من مسکین ندانم تا کدامم ز ننگ من نگوید نام من کس چو من مردم چه مرد ننگ و نامم ز من چو شمع تا یک ذره باقی است نخواهد بود جز آتش مقامم مرا جز سوختن کاری دگر نیست بیا تا خوش بسوزم زانکه خامم دل عطار مرغی دانه چین است دریغ افتد چنین مرغی به دامم عطار نیشابوری