عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۴۶۴: فتنهٔ زلف دلربای توام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فتنهٔ زلف دلربای توام تشنهٔ جام جانفزای توام نیست چون زلف تو سر خویشم گرچه چون زلف در قفای توام جز هوای توام نمی سازد زانکه پروردهٔ هوای توام گر غباری است از منت زآن است که من خسته خاک پای توام تا کنارم ز اشک دریا شد نیست کاری جز آشنای توام چون به صد وجه تو بلای منی من به صد درد مبتلای توام از همه فارغم که در دو جهان می نیاید به جز رضای توام بس بود از دو عالم این ملکم که تو آنی که من گدای توام از وجود فرید سیر شدم گمشده در عدم برای توام عطار نیشابوری