عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۴۸: زلف را چون به قصد تاب دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف را چون به قصد تاب دهد کفر را سر به مهر آب دهد باز چون درکشد نقاب از روی همه کفار را جواب دهد چون درآید به جلوه ماه رخش تاب در جان آفتاب دهد تیر چشمش که کم خطا کرده است مالش عاشقان صواب دهد همه خامان بی حقیقت را سر زلفش هزار تاب دهد تشنگان را که خار هجر نهاد لب گلرنگ او شراب دهد غم او زان چنین قوی افتاد که دلم دایمش کباب دهد گاه شعرم بدو شکر ریزد گاه چشمم بدو گلاب دهد گر دلم می دهد غمش را جای گنج را جایگه خراب دهد دل به جان باز می نهد غم او تا درین دردش انقلاب دهد دل عطار چون ز دست بشد چکند تن در اضطراب دهد عطار نیشابوری