عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۴۱: هر که صید چون تو دلداری شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که صید چون تو دلداری شود عاجزی گردد گرفتاری شود هر که خار مژهٔ تو بنگرد هر گلی در چشم او خاری شود باز چون گلبرگ روی تو بدید بی شکش هر خار گلزاری شود شیر دل پیش نمکدان لبت چون به جان آید جگر خواری شود گر لبت در ابر خندد همچو برق ابر تا محشر شکرباری شود در طواف نقطهٔ خالت ز شوق چرخ سرگردان چو پرگاری شود مس اگرچه زر تواند شد ولیک وصف خط تو چو بسیاری شود پیش سرسبزی خطت زاشتیاق زر کند بدرود و زنگاری شود سرفرازی کو سر زلف تو دید تا بجنبد سرنگونساری شود میل زلف تو به ترسایی است از آنک گه چلیپا گاه زناری شود گو بیا و مذهب زلف تو گیر هر که می خواهد که دینداری شود گر فروشی بر من غمکش جهان هر سر مویم خریداری شود هر که او دل زنده عشق تو نیست گر همه مشک است مرداری شود نیست آسان هیچ کار عشق تو زان به تن بردن چو دشواری شود پی چو گم کردند کار عشق را عاشقی کو کز پی کاری شود عشق را هرگز نماند رونقی هر کسی گر صاحب اسراری شود صد هزاران قطره گردد ناپدید تا یکی زان در شهواری شود چون کسی را بوی نبود زین حدیث کی شود ممکن که عطاری شود عطار نیشابوری