عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۱۶: آنها که در حقیقت اسرار میروند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنها که در حقیقت اسرار می روند سرگشته همچو نقطهٔ پرگار می روند هم در کنار عرش سرافراز می شوند هم در میان بحر نگونسار می روند هم در سلوک گام به تدریج می نهند هم در طریق عشق به هنجار می روند راهی که آفتاب به صد قرن آن برفت ایشان به حکم وقت به یکبار می روند گر می رسند سخت سزاوار می رسند ور می روند سخت سزاوار می روند در جوش و در خروش از آنند روز و شب کز تنگنای پردهٔ پندار می روند از زیر پرده فارغ و آزاد می شوند گرچه به پرده باز گرفتار می روند هرچند مطلقند ز کونین و عالمین در مطلقی گرفتهٔ اسرار می روند بار گران عادت و رسم اوفکنده اند وآزاد همچو سرو سبکبار می روند چون نیست محرمی که بگویند سر خویش سر در درون کشیده چو طومار می روند چون سیر بی نهایت و چون عمر اندک است در اندکی هر آینه بسیار می روند تا روی که بود که به بینند روی دوست روی پر اشک و روی به دیوار می روند بی وصف گشته اند ز هستی و نیستی تا لاجرم نه مست و نه هشیار می روند از ذات و از صفات چنان بی صفت شدند کز خود نه گم شده نه پدیدار می روند از مشک این حدیث مگر بوی برده اند بر بوی آن به کلبه عطار می روند عطار نیشابوری