عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۲۱۱: چون باد صبا سوی چمن تاختن آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون باد صبا سوی چمن تاختن آورد گویی به غنیمت همه مشک ختن آورد زان تاختنش یوسف دل گر نشد افگار پس از چه سبب غرقه به خون پیرهن آورد اشکال بدایع همه در پردهٔ رشکند زین شکل که از پرده برون یاسمن آورد هرگز ز گل و مشک نیفتاد به صحرا زین بوی که از نافه به صحرا سمن آورد صد بیضهٔ عنبر نخرد کس به جوی نیز زین رسم که در باغ کنون نسترن آورد هر لحظه صبا از پی صد راز نهانی از مشک برافکند و به گوش چمن آورد آن راز به طفلی همه عیسی صفتان را در مهد چو عیسی به شکر در سخن آورد چون کرد گل سرخ عرق از رخ یارم آبی چو گلابش ز صفا در دهن آورد لاله چو شهیدان همه آغشته به خون شد سر از غم کم عمری خود در کفن آورد اول نفس از مشک چو عطار همی زد آخر جگری سوخته دل تر ز من آورد عطار نیشابوری