عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۱۷۰: تا زلف تو همچو مار میپیچد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا زلف تو همچو مار می پیچد جان بی دل و بی قرار می پیچد دل بود بسی در انتظار تو در هر پیچی هزار می پیچد زان می پیچم که تاج را چندین زلف تو کمندوار می پیچد بس جان که ز پیچ حلقهٔ زلفت در حلقهٔ بی شمار می پیچد بس دل که ز زلف تابدار تو چو زلف تو تابدار می پیچد بس تن که ز بار عشق یک مویت بی روی تو زیر دار می پیچد تو می گذری ز ناز بس فارغ و او بر سر دار زار می پیچد هر دل که شکار زلف تو گردد جان می دهد و چو مار می پیچد ترکانه و چست هندوی زلفت بس نادره در شکار می پیچد هر دل که ز دام زلف تو بجهد زان چهرهٔ چون نگار می پیچد چون می پیچد فرید بپذیرش زیرا که به اضطرار می پیچد عطار نیشابوری