عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۱۵۹: دل ز هوای تو یک زمان نشکیبد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ز هوای تو یک زمان نشکیبد دل چه بود عقل و وهم جان نشکیبد هر که دلی دارد و نشان تو یابد از طلب چون تو دلستان نشکیبد گرچه جهان را بسی کس است شکیبا هیچ کسی از تو در جهان نشکیبد ذرهٔ سودای تو که سود جهان است سود دل آن است کز زیان نشکیبد گرچه زبان را مجال یاد تو نبود یک نفس از یاد تو زبان نشکیبد چون نشکیبد ز آب ماهی بی آب دیده ز ماه تو همچنان نشکیبد مردم آبی چشم از آتش عشقت بی رخت از آب یک زمان نشکیبد گرچه بنالم ولی نه آن ز تو نالم ناله کنم زانکه ناتوان نشکیبد چون نرسد دست من به جز به فغانی نیست عجب گر ز دل فغان نشکیبد می نشکیبد دمی ز کوی تو عطار بلبل گویا ز بوستان نشکیبد عطار نیشابوری