غزل شماره ۱۹: بعدجوی از نفس سگ گر قرب جان می‌بایدت

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بعدجوی از نفس سگ گر قرب جان می بایدت
ترک کن این چاه و زندان گر جهان می بایدت

باز عرشی گر سر جبریل داری پر برآر
ورنه در گلخن نشین گر استخوان می بایدت

نفس را چون جعفر طیار برکن بال و پر
گر به بالا پر و بال مرغ جان می بایدت

در جهان قدس اگر داری سبک روحی طمع
بر جهان جسم دایم سر گران می بایدت

عمر در سود و زیان بردی به آخر بی خبر
می ندارد سود با تو پس زیان می بایدت

چند گردی در زمین بی پا و سر چون آسمان
از زمین بگسل اگر بر آسمان می بایدت

روز و شب مشغول کار و بار دنیا مانده ای
دین به سرباری دنیا رایگان می بایدت

هرچه گوئی چون ترازو زین زبان گر یک جو است
گنگ شو از ما سوی الله گر زبان می بایدت

جو کشی و نیم جو همچون ترازوی دو سر
از خری جو می مکش گر کهکشان می بایدت

ای عجب نمرود نفس و وانگهی همچون خلیل
زحمت جبریل رفته از میان می بایدت

در هوا استاده و از منجنیق انداخته
بر سر آتش به خلوت همچنان می بایدت

چون تو از آذر مزاجی دوستی با زر چرا
پس چو ابراهیم آتش گلستان می بایدت

ای خر مرده سگ نفست به گلخن در کشید
پس چو عیس بر فلک دامن کشان می بایدت

در جهان خوفناک ایمن نشینی ای فرید
امن تو از چیست چون خط امان می بایدت

عطار نیشابوری