عطار نیشابوری
بخش بیست و دوهم
(۶) حکایت احمد غزالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به پیش پاک بازان دلفروز چنین گفت احمد غزّال یک روز که چون بهر جمال یوسف خوب بمصر آمد زبیت الحُزن یعقوب درآمد تنگ یوسف پیش او در گرفت آن تنگ دل را تنگ در بر فغان در بسته بُد یعقوب ناگاه که کو یوسف مگر افتاد در چاه بدو گفتند آخر می چه گوئی گرفته در بر او را می چه جوئی ز کنعان بوی پیراهن شنیدی چو دیدی این دمش گوئی ندیدی جواب این داد یعقوب پیمبر که من یوسف شدم امروز یکسر ز یوسف لاجرم بوئی شنودم که من خود بندهٔ یعقوب بودم همه من بوده ام، یوسف کدامست چو خود را یافتم اینم تمامست بخود گر سر فرود آری زمانی بیابی زانچه می گوی نشانی ولی چون از همه آزاد گردی تو نه غمگین شوی نه شاد گردی ز زیر چرخ گردانت بر آرند برنگ کار مردانت برآرند عطار نیشابوری