الحکایه و التمثیل

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

بپرسیدم در آن دم از پدر من
که چونی گفت چونم ای پسر من

ز حیرت پای از سر می ندانم
دلم گم گشت دیگر می ندانم

نگردد این کمان کار دیده
ببازی چو من پیری کشیده

چنین دریا که عالم می کند نوش
ز چون من قطرهٔ برناورد جوش

بدو گفتم که چیزی گوی آخر
که سرگردان شدم چون گوی آخر

جوابم داد کای داننده فرزند
بفضل حق بهر بابی هنرمند

ز غفلت خود نماییدم همه عمر
چه گویم ژاژ خاییدم همه عمر

بآخر دم چنین گفت آن نکوکار
خداوند محمد را نکو داد

پدر این گفت و مادر گفت آمین
وزان پس زو جدا شد جان شیرین

خدایا گفت این هر دو گرامی
بفضلت مهر بر نه بر تمامی

اگرچه گردنم زیر گناه است
دعای این دو پیرم حرز راهست

ببین یا رب دو پیر ناتوان را
بدیشان بخش جان این جوان را

تو آن پیر نکو دل را نکو دار
فروغ نور ایمان شمع او دار

در ایمان یافت موی او سپیدی
مدارش در سواد ناامیدی

بدرگاه تو باز افتاده کارش
بفضل خویشتن ده زینهارش

در آن تنگی گورش همنفس باش
در آن زیرزمینش دست رس باش

کفن را حله گردان در بر او
بباران ابر رحمت بر سر او

چو با خاکی شد آن شخص ضعیفش
بپاکی باد بر جان شریفش

ز جان مصطفی نور علی نور
بجانش میرسان تا نفخهٔ سور

گناهش عفو کن جانش قوی دار
بنور دین دلش را مستوی دار

خدایا پیش شاهان مرد مضطر
شود با تیغ و با کرباس هم بر

چو من دیدم که خلقانی که رفتند
همه یک تیغ در کرباس خفتند

تن من از کفن کرباس آورد
زفانم تیغ چون الماس آورد

کنون کرباس و تیغ آورده ام من
بسی داغ و دریغ آورده ام من

تو خواهی خوان و خواهی ران تودانی
که گر رانی و گرخوانی توانی

سخن با دردترزین کس ندیدست
کزین هر بیت خونی می چکیدست

عطار نیشابوری