حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ٦٦: بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود آمدم تا سر نهم بر خاک پاى يار خود عمر من در کار علم و عقل ضايع گشته بود آمدم تا عذر خواهم ساعتى از کار خود سجه و خرقه مرا بى عشق او زنار بود ساعتى اى عشق راهم ده سوى گلزار خود چون نمى زيبد در اين گلزار خار همتم آتشى از سينه افروزم بسوزم خار خود اشک من اى عشق لعل و روى من زر ساختى تا تو بينى دمبدم بر روى من آثار خود از جمال حسن جان افزاى خود چون آگهى کى بهر ديده نمائى جان من ديدار خود تا تو بينى حسن خويش و عشقبازى ها کنى از دو عالم کرده اى آئينه رخسار خود گر سخن مستانه ميگويد حسين از وى مرنج چون تو مستش ميکنى از نرگس خمار خود حسین خوارزمی