رضیالدین آرتیمانی
غزل ها
غزل شماره ۶۱: آنچه من از تو، خدا میبینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچه من از تو، خدا می بینم همه جا خوف و رجا می بینم با وجود همه نومیدیها همه امید روا می بینم پای تا سر همه عصیان و خطا همه پاداش خطا می بینم دیده بر دوز ز خود تا بینی کز کجٰا تا به کجا می بینم با وجودی که تو را نتوان دید من چه گویم که چهٰا می بینم از همه چیز تو را میشنوم در همه چیز تو را می بینم نیست جائی که نباشی آنجٰا از سمک تا به سما می بینم خسته دلها همه خرم دیدم بسته درها همه وا می بینم پا نهٰادم چو رضی در طلبت سر خود در ته پا می بینم رضیالدین آرتیمانی