رضیالدین آرتیمانی
غزل ها
غزل شماره ۴۷: مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ که زخم بر سر زخم است و داغ بر سر داغ مرا چنانکه منم بینی و نگوئی هیچ ازین تغافل جانسوز سخت داغم داغ اگر جگر جگر و دل دلم خورد، شاید که پیش آن گل رعنا، یکیست بلبل و زاغ ملاف هیچ بر عاشقانش از خورشید به آفتاب پرستان چه دم زنی ز چراغ نسیم وصل پریشان و بی دماغم کرد نساخت گلخنیان را هوای گلشن داغ کسش نیافت نشان آنکه از تو یافت نشان کسش نیافت سراغ آنکه از تو یافت سراغ دگر بسان رضی عاشقی نخواهی یافت بگردی ار همه ویرانهٔ جهان به چراغ رضیالدین آرتیمانی