حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۴۳۱: ربی و ربکالله ای ماه تو چه ماهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ربی و ربک الله ای ماه تو چه ماهی کافزون شوی ولیکن هرگز چنو نکاهی مه نیستی که مهری زیرا که هست مه را گاه از برونش زردی گاه از درون سیاهی با مایهٔ جمالت ناید ز مهر شمعی در سایهٔ سلیمان ناید ز دیو شاهی آنجا که قدت آید ناید ز سر و سروی آنجا که خدت آید ناید ز ماه ماهی از جزع عقل عقلی و ز لعل شمع شمعی از خنده جان جانی وز غمزه جاه جاهی هر روز صبح صادق از غیرت جمالت بر خود همی بدرد پیراهن پگاهی گرد سم سمندت بر گلشن سمایی در زلف جعد حوران مشکیست جایگاهی حقا و ثم حقا آنگه که بزم سازی روح الامین نوازد در مجلست ملاهی خوشخوتر از تو خویی روح القدس ندیدست از قایل الاهی تا قابل گیاهی آویختی به عمدا از بهر بند دلها زنجیر بیگناهان از جای بیگناهی در جنب آبرویت آدم که بود؟ خاکی با قدر قد و مویت یوسف که بود چاهی فراش خاک کویت پاکان آسمانی قلاش آبرویت پیران خانقاهی در تابهای زلفت بنگر به خط ابرو ترغیب اگر ندیدی در صورت مناهی عقلم همی نداند تفسیر خطت آری نامحرمی چه داند شرح خط الاهی در ملک خوبرویی بس نادری ولیکن نادرتر آنکه داری ملکی به بی کلاهی با خنده و کرشمه آنجا که روی آری هم ماه و هم سپهری هم شاه و هم سپاهی آهم شکست در بر ز آن دم که دید چشمم آن حسن بی تباهی و آن لطف بی تناهی ز آن آه بر نیارد زیرا که هست پنهان آه از درون جانش تو در میان آهی در جل کشید جانرا در خدمتت سنایی خواهی کنون بر آن را خواه آن زمان که خواهی حکیم سنایی غزنوی