حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۴۲۰: به درگاه عشقت چه نامی چه ننگی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به درگاه عشقت چه نامی چه ننگی به نزد جلالت چه شاهی چه شنگی جهان پر حدیث وصال تو بینم زهی نارسیده به زلف تو چنگی همانا به صحرا نظر کرده ای تو که صحرا ز رویت گرفتست رنگی ز عکس رخ تو به هر مرغزاری ز دیبای چینی گشادست تنگی شگفت آهوی تو که صید تو سازد به هر چشم زخمی دلاور پلنگی ز جعدت کمندی و شهری پیاده جهانی سوار و ز چشمت خدنگی اگر خواهی ارواح مرغان علوی فرود آری از شاخ طوبا به سنگی به تو کی رسد هرگز از راه گفتی بر نار و نورت که دارد درنگی کیم من که از نوش وصل تو گویم نپوید پی شیر روباه لنگی من آن عاشقم کز تو خشنود باشم ز نوشی به زهری ز صلحی به جنگی حکیم سنایی غزنوی