حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۳۱۳: ای هوایی یار یک ره تو هوای یار زن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای هوایی یار یک ره تو هوای یار زن آتشی بفروز و اندر خرمن اغیار زن طبل از هستی خویش اندر جهان تاکی زنی بر در هستی یکی از نیستی مسمار زن با می تلخ مغانه دامن افلاس گیر آز را بر روی آن قرای دعوی دار زن زاهدان ار تکیه بر زهد و صیام خود کنند تو چو مردان تکیه بر خمر و در خمار زن دور شو از صحبت خود بر در صورت پرست بوسه بر خاک کف پای ز خود بیزار زن چون خوری می با حریف محرم پر درد خور چون زنی کم با ندیم زیرک هشیار زن گر برون هفت چرخ و چار طبع ست این سخن بارگاهش هم برون از هفت و هشت و چار زن تا تو اندر بند طبع و دهر و چرخ و کوکبی کی بود جایز که گویی دم قلندوار زن قیل و قال و دانش و تیمار پندار رهند خاک بر چشم همه تیمارهٔ پندار زن حکیم سنایی غزنوی