حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۳۰۷: نی‌نی به ازین باید با دوست وفا کردن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نی نی به ازین باید با دوست وفا کردن یا نی کم ازین باید آهنگ جفا کردن یا زشت بود گویی در کیش نکورویان یک عهد به سر بردن یک قول وفا کردن هم گفتن و هم کردن از سوختگان آید باز از چه شما خامان ناگفتن و ناکردن باور نکنم قولت زیرا که ترا در دل یک بادیه ره فرقست از گفتن تاکردن حاصل نبود کس را از عشق تو در دنیا جز نامه سیه کردن جز عمر هبا کردن خود یاد ندارد کس از زلف تو و چشمت یک تار عطا دادن یک تیر خطا کردن از بلطمعی تا کی بوسی به رهی دادن وز بلعجبی تا کی گوشی به ریا کردن تا چند به طراری ما را به زبان و دل یک باره بلی گفتن صد باره بلا کردن تا چند به چالاکی ما را به قبول و رد یک ماه رهی خواندن یکسال رها کردن گر فوت شود روزی بد عهدی یک روزه واجب شمری او را چون فرض قضا کردن گر بوسه ای اندیشم بر خاک سر کویت صد شهر طمع داری در وقت بها کردن در مجمع بت رویان تو بوسه دریغی خود یا رسم بتان نبود از بوسه سخا کردن یا خوب نباید شد تا هم تو رهی هم ما ورنه چو شدی باری خوبی به سزا کردن یا فتنه نباید شد تا کس نشود فتنه ورنه چو شدی جانا این قاعده نا کردن هر لحظه یکی دون را صد «طال بقا» گویی زیشان چه به کف داری زین «طال بقا» کردن چون هست سنایی را اقبال و سنا از تو واجب نبود او را مهجور سنا کردن با این ادب و حرمت حقا که روا نبود سودای شما پختن صفرای شما کردن حکیم سنایی غزنوی