حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۲۹۶: عاشقی گر خواهد از دیدار معشوقی نشان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عاشقی گر خواهد از دیدار معشوقی نشان گر نشان خواهی در آنجا جان و دل بیرون نشان چون مجرد گشتی و تسلیم کردستی تو دل بی گمان آنگه تو از معشوق خود یابی نشان چون ز خود بی خود شدی معشوق خود را یافتی ذات هستی در نشان نیستی دیدن توان نیستی دیدی که هستی را همیشه طالبست نیستی جوینده را هستی کم اندر کهکشان تا همی جویم بیابم چون بیابم گم شوم گمشده گمکرده را هرگز کجا بیند عیان چون تو خود جویی مر او را کی توانی یافتن تا نبازی هر چه داری مال و ملک و جسم و جان آنگهی چون نفی خود دیدی و گشتی بی ثبات گه فنا و گه بقا و گه یقین و گه گمان گه تحرک گه سکون و گاه قرب و گاه بعد گاه گویا گه خموشی گه نشستی گه روان گه سرور و گه غرور و گه حیات و گه ممات گه نهان و گه عیان و گه بیان و گه بنان حیرت اندر حیرتست و آگهی در آگهی عاجزی در عاجزی و اندهان در اندهان هر که ما را دوست دارد عاجز و حیران بود شرط ما اینست اندر دوستی دوستان حکیم سنایی غزنوی