رضیالدین آرتیمانی
غزل ها
غزل شماره ۵: چون مهر بر آی بام و ایوان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون مهر بر آی بام و ایوان را بگداز چو موم سنگ و سندان را امشب مه چارده ز خورشیدم شرمنده نشد ببین تو عرفان را در سینه هزار چاکم افزون شد تا دیده ام آن چاک گریبان را بنگر که بهم چگونه میجوشند آن آتش لعل و آب حیوان را بنشین که ز کفر و دین بر آورده سودای تو کافر و مسلمان را الماس بریز بر سر زخمم خالی مکن از نمک نمکدان را آن به که ز شکوه لب فرو بندیم بر هم بزنیم زور دیوان را ای آنکه به سر هوای او داری آغشته بخون ببین شهیدان را چون نسبت او بجان توانم کرد چون نیست به جان نسبتی جان را از معرکه بین که طرفه، بیرون رفتند کردیم چو امتحان حریفان را عاجز گشتی ور نه باشد از هوئی ریزم به خاک خون خاقان را کم فرصتی ار نباشد از آهی بر باد دهیم خاک کیوان را از ما بطلب هر آنچه میخواهی در فقر کن امتحان فقیران را دیگر بخدای بر نداری دست بشناسی اگر علی عمران را برخیز رضی ازین میان برخیز با هم بگذار جان و جانان را رضیالدین آرتیمانی