حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۲۰۵: چون نهی زلف تافته بر گوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون نهی زلف تافته بر گوش چون نهی جعد بافته بر دوش از دل من رمیده گردد صبر وز تن من پریده گردد هوش نه عجب گر خروش من بفزود تا شد آن عارض تو غالیه پوش ماه در آسمان سیاه شود خلق عالم برآورند خروش تا به وقت سپیده دم یک دم به غنوم در انتظار تو دوش گاه بودم بره فگنده دو چشم گاه بودم به در نهاده دو گوش خار من گردد از وصال تو گل زهر من گردد از جمال تو نوش حکیم سنایی غزنوی