حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۱۷۵: زلف چون زنجیر و چون قیر ای پسر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف چون زنجیر و چون قیر ای پسر یک زمان از دوش برگیر ای پسر زان که تا در بند و زنجیر توایم از در بندیم و زنجیر ای پسر عرصه تا کی کرد خواهی عارضین چون گل بی خار بر خیز ای پسر هر زمان آیی به تیر انداختن هم کمان در دست و هم تیر ای پسر زان که چشم بد بدان عارض رسد زود در ده بانگ تکبیر ای پسر آن لب و دندان و آن شیرین زبان انگبین ست و می و شیر ای پسر جست نتواند دل از عشق تو هیچ جست که تواند ز تقدیر ای پسر پای بفشارد سنایی در غمت تا به دست آیی به تدبیر ای پسر حکیم سنایی غزنوی