حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۱۴۵: هر که در کوی خرابات مرا بار دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که در کوی خرابات مرا بار دهد به کمال و کرمش جان من اقرار دهد بار در کوی خرابات مرا هیچ کسی ندهد ور دهد آن یار وفادار دهد در خرابات بود یار من و من شب و روز به سر کوی همی گردم تا بار دهد ای خوشا کوی خرابات که پیوسته در او مر مرا دوست همی وعدهٔ دیدار دهد هر که او حال خرابات بداند به درست هر چه دارد همه در حال به بازار دهد در خرابات نبینی که ز مستی همه سال راهب دیر ترا کشتی و زنار دهد آنکه چون باشد هشیار به فرزند عزیز در می سیم به صد زاری دشخوار دهد هر دو عالم را چون مست شود از دل و جان به بهای قدح می دهد و خوار دهد آنکه بیرون خرابات به قطمیر و نقیر چون در آید به خرابات به قنطار دهد آنکه نانی همه آفاق بود در چشمش در خرابات به می جبه و دستار دهد آنکه او کیسه ز طرار نگهدارد چون به خرابات شود کیسه به طرار دهد ای تو کز کوی خرابات نداری گذری زان سناییت همی پند به مقدار دهد تو برو زاویهٔ زهد نگهدار و مترس که خداوند سزا را به سزاوار دهد حکیم سنایی غزنوی